Het is weer voorbij

Ondertussen gingen we over en weer naar Kreta. Genoten we van een zalige zonnige vakantie. Logeren op een 100m van de zee dat is toch eens iets anders. We gingen op reis met vrienden, 12 man waarvan 4 kinderen. Het leek op voorhand een uitdaging te worden, maar het was geweldig. Alleen heb je als ouder van het jongste kind een iets minder relaxte vakantie dan de rest. Want onze durfal van 2 kan je niet alleen laten spelen aan de zee, zelfs niet op 5 m afstand, want dan begint hij forten te maken van de strandstoelen en klimt erop en kan er niet meer af, of veel te snel. Of dan denkt hij dat de plaatselijke poezen altijd terug naar mama gaan als hij ze gaat volgen. Of zijn trappen en afgronden niet zo gevaarlijk als wij ze zien.

De oudste was een zotte zeedoos. Serieus. Ik zwem een dikke 100m naar een ponton. Terwijl ik daar zit hoor ik ze roepen, 'mama, ik kom'. Zij in haar zwemvest naar mij, halverwege kom ik ze tegen. En snorkelen, duiken alsof ze onderwater woont. En voor zij die denken ... Onverantwoorde ouders .... De zee was enorm rustig en het zout hield zelfs mij compleet drijvend. En uiteraard waren er toeschouwers vlakbij.

En nu liggen we hier te smelten en werd er dus niet genaaid, nog niet ...

Al staan er nog boeiende uitdagingen te wachten hier:
- weg met de tut voor kleine dame (vorige pogingen liepen op niets uit)
- weg met de pamper voor kleine meneer (en dat met de diarree aanvallen na het eten)
- weg met het kleine bed (hopelijk blijft hij dan nog in zijn bed)

Veel werk dus.

Hopelijk kan je genieten van het mooie weer en tot later!